به گزارش اقتصادران، کامبیز نوروزی در یادداشت امروز خود در روزنامه اعتماد آورده است: برخی بر این تصور دیرینند که ارتکاب جرم یک عمل گناهکارانه شخصی است. با تحمیل رنج بدنی بر مجرم او دیگر راه خطا نمی‌رود و از ترس تحمل دوباره چنین دردی دیگر سراغی از جرم نمی‌گیرد. رنج و ارعاب و کینه تنها تاثیر شلاق تعزیری‌اند.
او نوشت: در تعزیرات که تعیین جرم و مجازات تماما دراختیار قانونگذار است و به سهولت و بدون مانع شرعی می‌توان مجازات‌های دیگری تعیین کرد، چرا باید مجازاتی به نام شلاق تعزیری در قوانین کیفری ایران وجود داشته باشد و بر بقای آن اصرار داشت؟
او اضافه کرد: در مجازاتی مانند شلاق تعزیری تنها اثری که وجود دارد تحمیل رنج و درد و تحقیری بسیار سنگین و دشوار است. در این نوع کیفر نه آموزشی وجود دارد و نه تربیتی. برخی بر این تصور دیرینند که ارتکاب جرم یک عمل گناهکارانه شخصی است. با تحمیل رنج بدنی بر مجرم او دیگر راه خطا نمی‌رود و از ترس تحمل دوباره چنین دردی دیگر سراغی از جرم نمی‌گیرد. رنج و ارعاب و کینه تنها تاثیر شلاق تعزیری‌اند.
